'Collect moments not things'

24-03-2015. Lieve Oma, rust zacht. Ik zal u missen. Nu ver weg maar toch zó dichtbij…
Afgelopen dagen hebben een donker randje achter gelaten. Nieuws vanuit Nederland wat je niet wilt horen, maar toch de waarheid is. Mijn lieve oma overleden. Op dat moment wilde ik niets liever dan bij mij familie zijn, een knuffel en een kus, wat de situatie misschien nog net even triester maakte. Gelukkig wel contact met het thuisfront en op afstand toch de liefde te kunnen voelen. ‘Het is beter zo’. Op de dag van de crematie heb ik op mijn eigen manier afscheid genomen in de St John Cathedral in Kuala Lumpur. Hier heb ik heel lang gezeten, mooie herinneringen opgehaald, veel gehuild en een kaarsje aangestoken…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

LIMA’15
Het is jullie vast niet ontgaan na alle gedeelde foto’s op social media, LIMA’15. My god, wat was dit een week. Het was een week lang vol vliegtuigen, indrukken, prachtige shows, hard werken, weinig slaap, vol chaos, gezelligheid, interessante gesprekken, en veel belangrijke mensen..   

Het was een ervaring van m’n leven. Ik heb enorm veel geleerd en heb op dit megaevent genoten van alles. Zo heb ik de delegatie van Chief of Navy van Myanmar  mogen begeleiden, de minister van defensie mogen ontmoeten, piloten ontmoet, een officieel dinner/opening ceremonie mee mogen maken, en heb ik interessante gesprekken gehad met verschillende personen over de hele wereld. Ik denk dat ik nog nooit zoveel ambitieuze mensen bij elkaar heb gezien, inclusief de vrijwilligers. We hebben samen gezorgd voor een top evenement, waar iedereen nog jaren lang trots op mag zijn.

Er ging een wereld voor me open. Ik heb nog nooit zoveel aircrofts bij elkaar gezien. De voorbereidingen ging heel snel. Ook was er een aircrash de eerste dag op LIMA, twee vliegtuigen botsten tegen elkaar bij een oefening van de airshow. Gelukkig is er niemand overleden, maar dit was natuurlijk wel even een shock aangezien het een paar meter voor je neus gebeurd. Voor degene die het nieuwsbericht willen lezen: http://www.themalaymailonline.com/malaysia/article/lima-15-indonesias-jupiter-aerobatics-team-crashed-during-practice

Een aantal van ons mochten mee naar het diner van de opening ceremonie voor de minister van defensie. Hier waren de delegaties en de belangrijkste exhibitors bij. Er werden delicatessen geserveerd uit verschillende Aziatische landen. Heerlijk! Het leukste van de avond was het moment dat de muziek hard aanging en iedereen ineens ging dansen. Iedereen ging uit z’n dak, dus ja ik kon het –zoals gewoonlijk- niet laten om mee te dansen natuurlijk. En dat op een formele ceremonie voor de minister!! Oh oh, dit zal ik van m’n leven niet vergeten, genieten! Ik hoop mezelf nog eens tegen te komen in een van filmpjes die gemaakt zijn, haha.

Natuurlijk was dit achter de schermen allemaal wel weer in de typische ‘Malaysian style’. Vaak lang wachten, chaos, overbezetting hier, onderbezetting daar, niemand die wist precies wat te doen, en vervolgens meetingen die gepland worden om 22u ’s avonds die ook gewoonweg in de middag had kunnen plaatsvinden. We werkten tot ’s avonds laat en werden wakker om 6u. Soms kwam de bus niet opdagen, en had je pech. Ja de organisatie was af en toe om te janken. Maar alle vrijwilligers gingen gewoon door! Desondanks, zoals ik al zei heb ik de ervaring van m’n leven gehad met ontzettende leuke mensen, en is het goed om te weten om te gaan met deze verschillen.

Na een heerlijke voetmassage (nee geen overbodige luxe na zo’n week op de meest verschrikkelijke schoenen die er bestaan, de ballerina’s), een boottrip Island Hopping, het rondtoeren rond het eiland, én een laatste sunset op Langkawi vloog ik naar Penang voor een aantal dagen alleen te reizen na alle drukte. Ach ja, het lag op de route terug naar KL.

Penang
Ik vond Penang een heerlijke bestemming voor drie dagen. Vooral Georgetown, het bekendste gedeelte, was klein en bruisend. Deze stad heeft invloeden van zowel Maleisië, India, China & Europa, wat duidelijk te merken was in verschillende wijkjes. Vandaar dat Georgetown op de UNESCO wereld erfgoed lijst staat. Ik sliep in een hostel aan Love Lane, waar veel backpackers te vinden waren en waar een heel chille sfeer hing. Vooral de geschiedenis en de Street art maakte het bijzonder. Dat is misschien wel een beetje wat ik mis in Kuala Lumpur. Ik ben er op uitgegaan en heb de ‘museum walk-tour’ gedaan. Ja, even weer wat cultuur gesnoven. Ben je niet trots? Na een aantal kerken en tempels te hebben bezocht kreeg ik het trieste nieuws te horen. Alsof het zo moest zijn… Bij de eerste de beste tempel heb ik een kaarsje aangestoken voor Oma. Wat had ik graag een arm om me heen gewild, en nog steeds.

De dag erna ben ik toch met volle moed de scooter opgestapt, ook om zo m’n hoofd leeg te maken. Ik heb spice garden bezocht en ben het National Park in gegaan om een tour te lopen. Mn verdriet kon ik in de natuur ook even z’n volle gang laten gaan. Na flink zweten door de ‘jungle’ eindelijk aangekomen op het strandje Turtle beach (zonder schildpadden, maargoed) waarna even later een boot je terugbracht naar het begin en ik weer mijn scooter opstapte terug naar het hostel.

Formula1
Once in a lifetime experience! Daar gingen we dan, de exchange students van Finland, Duitsland, Nederland waren natuurlijk present om ieder hun eigen coureur te supporten. Geen rivaliteit, ondanks de Duitsers het toch weer flikken.. Ik ben trots op onze kleine Max Verstappen die zeker wat punten heeft gepakt. Dat heb ik dan maar mooi met eigen ogen kunnen zien! Niet dat ik veel verstand heb van Formule1, maar ik heb zeer zeker genoten van de race. Wat was dit gaaf om mee te maken. En het geluid van de motoren klonk me eerlijk gezegd eerder als muziek in de oren! Maar, laten we het zweten in de overvolle bussen en onder onze parapluutjes in het gras maar even ter zijde.

Het wordt tijd om te beginnen om iets serieuzer te doen, ik heb namelijk wat in te halen qua studie. Midterms, assignments en presentaties. Maar ach, van de andere kant doen er zich ook nog praktijken voor in de vorm van de lecturer die niet komt opdagen…

Zo zie je maar weer. Waar blijft de tijd? Het leven gaat veel te snel. Dus volg je hart en geniet van elke dag.  May you live all the days of your life

Veel liefs!

(ps. ik heb heul veel foto's en wat filmpjes geüpdatet, voor t geval je je verveelt)